Autor: magda

Kacper leży na swoim łóżku i gapi się w telefon
przynoszę mu lemoniadę
– mamo, a ja w ogóle jutro mam test z angola!
– i sobie grasz!
– spoko, z wiadomości z 6. klasy!
– i co? umiesz?
– no, mamo, to jest proste: Present Simple i słówka
– a umiesz?
– no! pytasz wilka czy sra w lesie!

wlepka od Kacpra:

zaproszenie od Nadii:

reasumując: jesteś świetna, ale zmęczona

😀

Nadia przygotowuje się do sprawdzianu z języka polskiego:

• przysłowia związane z kropką?
• eeee…
• być…?
• być albo nie być! kropka!
  
  😀

czytam Nadii “Akademię Pana Kleksa” Jana Brzechwy
język jest trudny, dość archaiczny, co chwilę coś jej tłumaczę…

• w spodniach miał chyba 20 kieszeni”…
• i one były ujemne!
• cooo?
• nooo to znaczy, że dużo rzeczy się w nich mieściło…
• pojemne?
• tak! pojemne! – Nadia uśmiecha się z zadowoleniem, że znalazłyśmy odpowiednie słowo
• “Pan Kleks może schować w nich co tylko chce i nigdy nie znać, że cokolwiek się w nich znajduje” – czytam dalej
• co? “nie znać”?
• czyli “nie widać”, Nadusiu
• no! mówiłam, że są ujemne!

• mamo, zjadłbym coś!
• a jadłeś dzisiaj jakieś warzywa? owoce?
• nie…
• no to?!
• a co jest?
• nie wiem, trzeba zajrzeć do lodówki
• eee, jakieś stare nektarynki i winogrona… nie będę tego jadł!
• taaaak? to potrzymaj mi piwo!

piątek rano
zbieramy się do szkoły
Nadia śpiąca, niezbyt rozmowna

• włożyłam ci etui na okulary do plecaka na basen
• ok
• chcesz herbatę do termosu?
• tak
• aaa, włosy trzeba związać!
• no
• przynieść ci jakaś gumkę?
• tak
• jakieś specjalne życzenia?
• wszystkiego najlepszego

poranek
6:30
dzwoni budzik
wstaję
jako pierwsza w domu
łazienka jest moja: tonik, krem, balsam
niespodziewanie wpada syn
– sorry, mamo, ale strasznie chciało mi się lać
– chyba sikać
– jakby mi się chciało sikać to bym powiedział

niedziela rano
dzieci się budzą
zaspane przychodzą do naszej sypialni
najpierw jedno: “tato, zimno”
potem drugie: “chcę się przytulić”
– moje dzieci kochane – rozczula się Bob
otulamy, głaszczemy, drapiemy, przytulamy
ja chwilę, bo nie lubię tłoku 😉
uciekam do łazienki
a oni zaczynają szaleć
łaskotać się, tłuc poduszkami, wydzierać się na siebie
ojciec nie wytrzymuje
– Magda, zabierz ich stąd! to są twoje dzieci!
– teraz to “twoje dzieci”?! – Nadia jak zwykle w punkt 🙂

Nadia wymyśliła nowe sformułowanie

• o, mam nowy pretekst, mamo!
• to nie jest pretekst! wiesz w ogóle, co to jest pretekst?
• nie
• to jest takie szukanie innego wytłumaczenia dla tego, co chcesz zrobić, np. idziesz do kuchni, bo chcesz zjeść czekoladę, ale idziesz tam pod pretekstem, że chcesz się napić wody
• aaa, rozumiem! czyli od dzisiaj mogę mówić “pod pretekstem” i to nie będzie kłamstwo na karę!

wychodzimy z domu
zakładam nike’i odziedziczone w spadku po synu 🙂
– mamo, ale ty dziwnie wyglądasz w tych butach…
– dlaczego?!!
– no bo wszyscy chodzą teraz w airforce’ach!
– no właśnie!
– no, ale bardziej młodzież!
– a czy ja nie wyglądam jak młodzież?!
– no nie bardzo….
– no, wiesz co?!
– no…. może od tyłu… i bez tej torebki….