Kategoria: Uncategorized

wakacje. leniwe popołudnie.

dzieci na piętrze, my na dole w salonie

syn schodzi po schodach:

• starcze? – zagaja, chcąc coś od ojca, ja przy stole krztuszę się ze śmiechu
• trupie? – zwraca się mąż do syna, patrząc na mnie z dezaprobatą

moje dziecko uczy się do kartkówki z historii
na tapecie rewolucja francuska i Ludwik XVI
mąż w kuchni robi sobie kolację

• pan powiedział, że na pewno będzie pytanie o stany…
• ale o Stany Zjednoczone czy o nasze stany?
• tato! Stany Zjednoczone, wiesz!
• no to proszę: w jakim stanie leży Detroit? – drąży mąż
• w stanie nieważkość! – odparowuje dziecko
• i w stanie nienaruszalnym! – śmieje się mąż
• a który stan był uprzywilejowany i nie musiał płacić podatków? – dziecko nie daje za wygraną, próbuje się jednak uczyć w tym wariatkowie 🙂
• Stan Tymiński!!! – wydziera się mąż już ze swojego pokoju
• no,tatoo!!!
• chyba szlachta? – staram się uspokoić sytuację
• ok, ale dostajesz tylko 3, bo jeszcze uduchowieni
• kto???
• uduchowieni!! czyli duchowieństwo!

🙂

wieczorem proszę Nadię, żeby wzięła kartkę i zapisała mi na listę:

banany
cukinię
ogórki
śmietanę
i jeszcze kilka rzeczy koniecznych do kupienia, bo się kończą

dziś rano, przed wyjściem z domu, rozglądam się po kuchni
wzięłabym tą listę, trzeba ogarnąć te zakupy

i znajduję to:

zainspirowana poranną rozmową przy kawie
a także wszechogarniającą młodzież nudą wpadam na pomysł
– Nadia, chodź policzymy sobie jakimi jesteśmy numerologicznymi liczbami, co?
– dobra, liczymy!
no to liczymy
sprawdziłyśmy i policzyłyśmy już wiele
pół rodziny, ze względu na datę urodzenia i nazwisko, kompatybilność związku ze względu na liczbę, numerologię potencjalnych chłopaków…..
– kogo by tu jeszcze?
– Kacpra!
– liczymy!
– no i?
– dziewięć!
– co to oznacza?
– “(…) numerologiczna dziewiątka jest kandydatem na ponadczasowego przywódcę. kogoś, kto może poprowadzić tłumy… – czytam
– taaa, jasne! – powątpiewa Nadia
– …ale nie na wojnę – kończę zdanie
– tak, raczej na kebaba!

😀

Nadia wpada do kuchni

• mamo. mam do ciebie ważne pytanie
• tak?
• czy ty czujesz, że tracisz u nas autorytet?
• nie wiem… a tracę?
• nie. ale tata traci.

niedziela wielkanocna
piękny, słoneczny dzień
powiesiliśmy hamak w ogrodzie
latorośl leży w nim zachwycona od dłuższego czasu
od dłuższego czasu słyszę też:

• mamooooo!
• mogę soczek?
• dasz mi jakąś przekąskę?
• mogę jeszcze kawałek serniczka?
  
  podchodzę z serniczkiem:
• a zrobisz na obiad kluseczki? – pada kolejne pytanie
• wiesz, właśnie sobie pomyślałam, że mam teraz chwilę wolnego czasu to sobie poczytam…..
  ale widzę, że jednak nie: mam mnóstwo roboty… – dodaję z przekąsem
• no widzisz. było pomyśleć zanim się zdecydowało na drugie dziecko.

dzisiaj
opera w Bytomiu
Romeo i Julia
godz. 17:55
czekamy na rozpoczęcie spektaklu
orkiestra się stroi od paru minut
Bob (zniecierpliwiony): Magda, zrób coś, bo ja zaraz oszaleje!
ja: no, weź, przestań, oni próbują!
Bob: no, próbują, próbują! i zaraz im się uda!

niedziela rano
Kacper robi sobie śniadanie
– co robisz?
– tosty… ale widziałem ostatnio takie pancake’i… ustawione w stosiku, pomiędzy nimi masło…. na górze roztopiona czekolada i truskawka… mmmm…
– no dobra… ale to można zrobić w wersji oszczędnościowej – chodzi mi o kalorie
– tak, tak! jak ty już zrobisz wersję oszczędnościową to tego nie da się zjeść! wystarczy, że zaraz będę jadł tosty z tym twoim ketchupem “zero soli, zero cukru, zero smaku”!

Nadia leży ze mną na sofie
gadamy
głaszczę ją i przytulam
kot też by chciał 🙂
zwraca na siebie uwagę drapiąc sofę
Nadia go strofuje:

• Franek! nie rób tak! zły kot!
  
  gadamy dalej
  ale patrzę na Franka, żeby w porę zareagować, gdyby znowu chciał niszczyć sofę
  cała uwaga nie jest skupiona na Nadii
  co ona oczywiście zauważa
  
• mamo! nie patrz na niego!
• no dobra, dobra – uspokajam i skupiam uwagę na córce
  
  ale… po chwili zerkam na kota, to silniejsze ode mnie 🙂
  no i długo nie muszę czekać…
  
• powiedziałam ci coś! zła mama!
  

• mamo, ja chcę coś dobrego!
• a co?
• nie wiem…. chipsy?
• Nadusiu…
• no to lubisia!
• Nadusiu…
• no co?
• ja się obawiam, ze ty potem będziesz miała do mnie pretensje, że ci pozwalałam jeść takie rzeczy i będziesz płakać, że przytyłaś…
• a czy ja kiedyś płakałam, że przytyłam??!!
• no nie… ale…
• no właśnie!! to ty płaczesz, że przytyłaś! albo, że ci zwiędły cycki!
  😀 😀 😀