nie-idealna-matka

skończyła się bajka, Bob wyłączył You Tube’a
do pokoju wpada Nadia
– o, nie, cliford! wyłacyłeś?
– skończyło się
– o, nie, kufa (dla niewprawnych w Nadiowym slangu: kufa – powszechnie znane słowo wyjątkowo obelżywe 😉
po czym nastąpiła reprymenda:
– mamo, tato, nie wolno! uciekaj stąd! do kosza!

wysoki sądzie, ja nie wiem, skąd ona to wszystko….

Kacper ogląda nasze doniczki z kwiatkami
– mamo, a ten kaktus jest z prerii?
– skąd??!!
– z prerii!
– no… z prerii albo z pustyni
– całe szczęście, że go nie zjadł żaden wielbłąd
– a.. to wielbłądy jedzą kaktusy??
– no tak, mogą, bo mają takie twarde wargi
– a skąd ty to wiesz?
– no po prostu dowiedziałem się

Nadia “robi brzuszki”:
– umiesz tak? (do Kacpra)
Kacper: no. popatrz
oboje robią brzuszki
Kacper: a teraz dotykamy palców [sięga rękami do swoich stóp] jak boli, to znaczy, że dobrze ćwiczysz

w samo południe:
– mamo, gdzie Nadia?
– zasypia
– a mogę jej dać buziaka?
– już dawałeś
– no to przytulić?
– no dobra, idź, i powiedz jej, że potem ma iść grzecznie spać
-dobra
mija kilka minut, odpalam komputer, słyszę zmierzające w moim kierunku dwie pary stóp, stają przed drzwiami, adwokat wychyla się, delikwentka bezpiecznie schowana
– mamo, a może Nadia nie spać, bo ona chce się ze mną pobawić?
– no. możiem pobawić z Kaciką? – popiera brata w swiom slangu Nadia
:-))))

scena pierwsza
idziemy do lekarza, Kacper znienacka:
– mamo, a potem możemy pójść do knajpy, ty kupisz sobie kawkę, a ja zjem cukier z saszetki? no i dla mnie soczek jeszcze 🙂

scena druga
Nadia inhaluje się siedząc na moich kolanach, jest naburmuszona,
żeby nie stracić równowagi objęłam ją ręką w pasie
– mamo, nie! łapy przi sobie!

p.s. “do knajpy”?!!! ja tak mówię??!!

Nadia: pić, mamo, soczek?
ja: nie ma już soczku, zrobię ci herbatkę. może być z miodem i cytryną?
Nadia: niee z cytlyną, kwaśne
ja: tylko troszkę
Nadia: ok
próbuje słodko – kwaśną herbatę, pije zadowolona
Nadia: soczek?
ja: nie, to herbata z miodem i cytryną, dobre?
Nadia: tak. soczek?
ja: nie, herbatka…
Nadia: mmm, doble, soczek?
ja: tak, soczek
Nadia( triumfalnie): ha, ha! soczek!

– Nadia, za chwilę poproszę, żebyś poszła do swojego pokoju, bo jesteś naprawdę okropna!
Kacper: okropniejsza ode mnie, prawda, mamo?
:-)))

– mamo, no gdzie to jest?
– na biurku, w komputerowym!
– nie ma!
– jest!
– nie widzę!
– bo jesteś slepą gogą
cisza, Kacper po namyśle:
– nie można tak mówić do swojego synka “ślepa goga”

Nadia, oddaj mi tą gumkę, bo jak pójdę bez gumki do szkoły, to pani mi powie: “Kacper, dlaczego nie masz dzisiaj gumki?”, a ja powiem: ” Nadia mi zabrała”, ale wtedy będę musiał iść do pana dyrektora, a tam jest naprawdę nudno
:-)))

Kacper w łóżku
kombinuje jak może, żeby jeszcze nie spać
– mamo, jestem głodny
– Kacper, nie wymyślaj
– głodny (żałośnie)
– przecież niedawno jadłeś kolację
– głodny…
(pauza – czas na myślenie)
– a chociaż wafelka ryżowego?
(pauza na rozwinięcie myśli, uzasadnienie, szantaż)
mamo, jakbyś mi dała dwa wafelki ryżowe (stawka wzrosła :-)) to bym był z ciebie tak szczęśliwy, że aż bym się w tobie zakochał. naprawdę.
to co? dasz?
dałam 🙂