jadę z dziećmi samochodem
stajemy na stopie
wokół ani pół samochodu
Kacper znienacka:
– mamo, uważaj, bo do kogoś dobijesz!
– do kogo??!!
– no… jakbyś jechała tyłem to mogłabyś dobić…
daty, roczniki, wiek
Kacper: o, mamo, kupisz mi taką broń?
– synu, wiesz ile chłopcy w tej reklamie mają lat?
– no ile?
– co najmniej osiem
– nie, mamo, oni mają ROCNIKOWO siedem, czyli całe sześć, czyli prawie tak jak ja!
tradycjonalista
– Kacper, jesz pierogi?
– a z czym?
– z serem, szpinakiem i kaszą gryczaną
– oooo mamoooo!
– co?
– a możesz nie kombinować i zrobić normalne ruskie?
taka natura
czytam Kacprowi bajkę, w której pojawia się niegrzeczny Darek
– no to tak jak u nas w przedszkolu!
– czyli jak?
– pani tak się denerwuje, że nie wiem
– dlaczego?
– bo my jesteśmy niegrzeczni
– no to czemu tak łobuzujecie?
– no bo taka jest nasza natura! nie wolno powstrzymać natury!
o matko!
Kacper buduje z klocków lego
– a ja mam fajny statek!
Nadia: eee, a ja nie mam!
ja: Kacper, pomóż Nadii!
Kacper: o matko!
Nadia: ej, nie mów matko, nie jesteś matką!
basen
– Kacper, masz spakowany plecak na basen?
– ojezusmaria!
– dawaj, dawaj, nie marudź!
pakuje… myśli… wymyślił…
– mamo, a wiesz co jest najlepsze z basenu?
– co?
– suszenie włosów i soczek 🙂
stylizacje
dzieci całkiem nieźle się bawią same,
jest ich troje, ale dają radę,
ja też,
nie ingeruję,
piję herbatę i zamykam oczy
oooo, jak dobrze…. coś szumi… co tak szumi?
ojezusmaria! suszarka do włosów!!!
wpadam do łazienki
– co tu się dzieje?!
Kacper (trochę niepewnie): no, ja robię z dziewczyn stylistki, użyłem twojego kremu [tylko nivea! chwalmy pana!], twojego pudru [to był róż, jeszcze go nauczę ;-)] i trochę podsuszyłem im włosy… ładne stylistki?
ostatnia szansa
– mamo, idź już
– nie, muszę sprawdzić, czy zrobisz to, o co cię prosiłam
– nie, idź, daj mi szansę
– a ile ja ci już dzisiaj dałam szans?
– nie wiem.. pięć?
– no… chyba…
– to daj mi szóstą, proszę, ale ta będzie już ostatnia!
dziewczyny
Kacper: ej, a znasz taką piosenkę:
“dziewczyny tamto, dziewczyny tamto,
dziewczyny są po prostu do-nie-wy-trzy-ma-nia!”
gdzieś już to słyszałam 🙂
człowieczy los…
dzieci bawią się ludzikami lego, nie słuchałam od początku, rozmowa już trwa jakiś czas:
Kacper: twój tata umarł?
Nadia: tak, mój tata umarł
Kacper: o, szkoda! ale mogę ci go naprawić!
Nadia: tak, napraw!
Kacper: proszę! to jest brat twojego taty! “dzień dobry, dziecko”
Nadia: “dzień dobry, tato!”