nie-idealna-matka

mąż chodzi po domu i rozstawia po kątach:

• nie rób tego, zrób tamto itd. – stroszy pióra
• on jest jakiś dziwny… – komentuje Nadia (11 lat) – musimy uciekać, mamo!
  wzdycham ciężko
• ale ty już dawno przestałaś uciekać, nie?

dzisiejszy wieczór
koncert w nosprze
solówka na fortepianie
więc na sali relatywnie cicho
Bob (scenicznym szeptem): klimatyzacja jest za głośna
ja (dramatycznym szeptem): no bo pewnie *uje na etapie wykonawstwa zamienili urządzenia!
p.s. a koncert świetny!

tak się zastanawiam…
gdy dziecko tak do mnie pisze, to dobrze czy źle?

pytam, nie dlatego, że nie wiem, co to znaczy…
pytam dlatego, że wiem 🙂

rozmawiamy z Nadią o wakacie nauczycielskim w jej szkole

• mamo, ty byś mogła być panią od plastyki!
• ja??? ja nie mam takich uprawnień!
• to co? ale ładnie rysujesz!
• no tak, ale żeby uczyć w szkole to trzeba mieć wykształcenie pedagogiczne
• szkoda…
• a poza tym myślę sobie, że to nie byłaby dla mnie komfortowa sytuacja. ani dla ciebie.
• dlaczego?
• no bo uczyłabym grupę dzieci, wśród których byłaby moja córka… pewnie traktowałabym cię lepiej… inne dzieci by to zauważyły…
• no to mnie tak nie traktuj! proste!

Kacper wchodzi do kuchni ze zbolałą miną

• mamo, byłaś na medycynie?
• nie, nie dostałam się
• to gdzie ty byłaś? na architekturze?
• nie, na inżynierii środowiska
• to mogłabyś mi wyleczyć środowisko głowy? bo mnie tak boli, że już nie mogę!

Kacper dekoruje ze mną pierniki

• mamo, a wiesz, że w Fortnite był koncert Eminema?
• taaak?
• no. i jeszcze Travisa Scotta i Ariany Grande
• no co ty?
• i mają kolaborację z Lego!
• nieźle..
• no! bardzo możliwe, że będzie mapa Lego i Rocket League!
• mhm…
• mamo?
• mhm?
• czemu mam wrażenie, że cię to nie interesuje?
• hahahaha! czemu tak myślisz?
• bo czuję, że mówię jak do słupa! serio!

Nadia w domu, przeziębiona
– mamo, kupiłaś mi śniadanie?
– tak
– mmmm. moja ulubiona drożdżówka!
– specjalnie po nią wracałam
– mhm. no to mamy dwa wnioski: po pierwsze: zapominasz o mnie. a po drugie: jednak ci się przypomina i o mnie dbasz

Nadia dyskutuje z Bobem
– tato, a nie chcieliście mieć trzeciego dziecka?
– ja chciałem, tylko mama nie chciała – piorunuję go wzrokiem, Nadia się śmieje
– aha. no to musielibyśmy wybudować nowy dom
– nie, byłoby z tobą w pokoju, bo to by była dziewczynka
– tato! a wiesz, gdzie ty byś był?!
– z nową zoną!
– widzisz jaki on jest? – wtrącam się
– nienormalny! – wpada mi w zdanie Nadia – jak jego syn, tylko my jesteśmy w tym domu normalne…. – to znaczy ja! – dodaje po chwili zastanowienia
– a ja? dlaczego nie?
– bo ty śpiewasz!
– ale ty też śpiewasz! – wytykam
– ale ja ładnie!

😀

córka na obozie
wszystko ok, ale jednak to trudne tyle dni daleko od domu
gadamy
– kocham cię, mamo
– ja Cię też, córeczko
– i tęsknię
– ja też tęsknię, to normalne podczas takich wyjazdów
– mamo, napiszę ci coś na whatsappie
– dobrze, czekam
pewnie coś trudnego dla niej, nie chce o tym mówić, woli napisać – myślę sobie i czekam, gotowa na pełne wsparcie dla dziecka
jest wiadomość!
“Trzecia grupa mogła iść do sklepu, a pierwsza i druga nie”
“To nie fair!” – odpisuję
“Fair, bo to ja jestem trzecia grupa!”
😀

na taras wchodzi syn z lekko zmarszczonym czołem, znaczy, były poważne przemyślenia 🙂

• mamo, mam taki pomysł… jak już będę zarabiać to wyślę was z tatą na wakacje na Zakynthos… tam jest taki ekskluzywny hotel tylko dla dorosłych, z prywatnym basenem przy apartamencie… będziecie mieli ciszę i spokój. i żadnych dzieci.
  
  😀 😀 😀