nie-idealna-matka

mam sprawę do syna
wchodzę do jego pokoju, gra na kompie,
przysiadam na łóżku, gadamy
nagle on podjeżdża z fotelem komputerowym, zarzuca mi ręce na szyję i popycha lekko mówiąc przy tym:
– rzucam
– co rzucasz?
– ciebie na łóżko
– myślałam, że w ogóle
– co ty. nie odetniesz pępowiny. nigdy.

• synu, zrobisz mi kawę?
• a jaką?
• małą, czarną, z odrobiną cukru
• proszę bardzo!
• dziękuję, ale miała być w filiżance!
• dobra tam! ale za to szklanka jest do połowy pełna!

nareszcie wieczór, dzieci u siebie, cisza, spokój , radio gra, biorę książkę do ręki, ale…

• Bobie, w kominku nienapalone…
• to sobie napal, przecież uczyłem cię wczoraj
• no weź… ale nie ma tych małych szczapek…
• dobra, to mogę zrobić, a ty wyrzuć popiół i umyj szybę
• zrobione
• no to rozpalaj
• ale Bobie!
• pal! będziesz wolną i niezależną kobietą!
• ale ja wcale nie chcę być wolną i …
• ale ja ci mówię, że masz być!

mąż chodzi po domu i rozstawia po kątach:

• nie rób tego, zrób tamto itd. – stroszy pióra
• on jest jakiś dziwny… – komentuje Nadia (11 lat) – musimy uciekać, mamo!
  wzdycham ciężko
• ale ty już dawno przestałaś uciekać, nie?

dzisiejszy wieczór
koncert w nosprze
solówka na fortepianie
więc na sali relatywnie cicho
Bob (scenicznym szeptem): klimatyzacja jest za głośna
ja (dramatycznym szeptem): no bo pewnie *uje na etapie wykonawstwa zamienili urządzenia!
p.s. a koncert świetny!

tak się zastanawiam…
gdy dziecko tak do mnie pisze, to dobrze czy źle?

pytam, nie dlatego, że nie wiem, co to znaczy…
pytam dlatego, że wiem 🙂

rozmawiamy z Nadią o wakacie nauczycielskim w jej szkole

• mamo, ty byś mogła być panią od plastyki!
• ja??? ja nie mam takich uprawnień!
• to co? ale ładnie rysujesz!
• no tak, ale żeby uczyć w szkole to trzeba mieć wykształcenie pedagogiczne
• szkoda…
• a poza tym myślę sobie, że to nie byłaby dla mnie komfortowa sytuacja. ani dla ciebie.
• dlaczego?
• no bo uczyłabym grupę dzieci, wśród których byłaby moja córka… pewnie traktowałabym cię lepiej… inne dzieci by to zauważyły…
• no to mnie tak nie traktuj! proste!

Kacper wchodzi do kuchni ze zbolałą miną

• mamo, byłaś na medycynie?
• nie, nie dostałam się
• to gdzie ty byłaś? na architekturze?
• nie, na inżynierii środowiska
• to mogłabyś mi wyleczyć środowisko głowy? bo mnie tak boli, że już nie mogę!

Kacper dekoruje ze mną pierniki

• mamo, a wiesz, że w Fortnite był koncert Eminema?
• taaak?
• no. i jeszcze Travisa Scotta i Ariany Grande
• no co ty?
• i mają kolaborację z Lego!
• nieźle..
• no! bardzo możliwe, że będzie mapa Lego i Rocket League!
• mhm…
• mamo?
• mhm?
• czemu mam wrażenie, że cię to nie interesuje?
• hahahaha! czemu tak myślisz?
• bo czuję, że mówię jak do słupa! serio!

Nadia w domu, przeziębiona
– mamo, kupiłaś mi śniadanie?
– tak
– mmmm. moja ulubiona drożdżówka!
– specjalnie po nią wracałam
– mhm. no to mamy dwa wnioski: po pierwsze: zapominasz o mnie. a po drugie: jednak ci się przypomina i o mnie dbasz