Miesiąc: listopad 2018

Kacper ogląda bajkę
– mamooo, a mogę płatki?
– możesz
– a dasz mi?
– weź sobie, przecież wiesz, gdzie są
Kacper chwilę myśli…
– mutter, pójdź sam, gorolu, pomóż!

Kacper od niedawna dysponuje telefonem
po to żeby był z nim kontakt
żeby zadzwonił, jak chce wrócić sam ze szkoły
lub jakby miał się spóźnić
dzwonię
nie odbiera, oczywiście
wysyłam wiadomość:
“Kacpi, bedę o 18tej”
w międzyczasie dostaję smsa od syna:
“Prowadzę samochód, proszę o wiadomość”
😀 😀 😀

po 20 latach znajomości
i prawie 10 latach małżeństwa
pisze do mnie na messengerze:
“moje myśli są brzydkie
zrobię z ciebie celebrytkę”
😀
to cytat.

ale jednak.
😀

scena pierwsza
jedziemy samochodem
Nadia: oo, a ja chciałabym pojechać pociągiem!
Kacper: gdzie?
Nadia: do Tunezji!
ja: do Tunezji? pociągiem?!
Nadia (z dezaprobatą): mamo! to była ironia!

scena druga
Nadia chce pić, zrobiłam jej wodę z sokiem, innym niż zwykle
pije zadowolona
ja: dobre?
Nadia: mhm! z czego ten soczek?
ja: z aronii i z jabłek
Kacper: chyba z ironii, mamo! z ironii i z jabłek!

dzieci jedzą zupę
Kacper: mamo, fajnie by było, gdyby w minecrafcie można było zrobić zupę, taką jak jedliśmy, i jeszcze pomidorową, nie pomidorową można zrobić, i żurek.. i buraczkową….
Nadia: nie ma zupy buraczkowej!  to jest barszcz!
Kacper: jest!
ja: barszcz jestz buraczków, ale jest czysty, ale pamiętasz, robiłam kiedyś taką zupę ze zmiksowanymi burakami i warzywami? to to jest buraczkowa
Kacper: no właśnie, ale w minecrafcie byłaby i buraczkowa i barszcz
Nadia: a tam byłyby uszka?
Kacper: no, to by był taki apdejt na święta

nie było mnie cały wczorajszy wieczór w domu
Nadia się stęskniła
po przebudzeniu biegnie do mnie
– mamaaaa! mamusia! dlaczego wczoraj cię tak długo nie było? przytul mnie!
leżymy chwilę przytulone
– w przyszłości będę taka jak ty!
– taaak? – uśmiecham się
– tak…. tylko nie wiem, ile będę miała dzieci…. może czworaczki?
– o, tak, jak wdasz się w mamusię, to całkiem możliwe! – mój mąż jak zwykle na posterunku
– ty to jednak jesteś głupi, wiesz? – karcę go wzrokiem, ale śmiejemy się oboje
– babcia go tak wychowała! – Nadia jak zwykle bezbłędna 🙂

sobota rano
dom się powoli budzi
Kacper już ogląda bajki
ja z mężem gadam w sypialni
Nadia jeszcze śpi
– maaamooooo! – obudziła się, ale nie wstaje i nie wychodzi ze swojego pokoju, po księżniczkę trzeba przyjść 🙂
Bob przynosi ją do sypialni, kładzie w łóżku między nami
Nadia przytula się raz do mnie, raz do niego
Bob: moja córeczka
ja: moja!
Bob: moja Nadusia
ja: moja Nadusia!
Bob: moja!
ja: moja!
Bob: Nadia, czyja ty jesteś?
Nadia: wasza. ale urodziła mnie mama.

TADAAAAAMMM!!!