niedziela, 9 a.m.
dzieci wstały, maż śpi
domagają się śniadania
ugotowałam 5 jajek na miękko
otworzyłam pudełko pomidorków daktylowych
posmarowałam trzy kromki masłem
co zjadłam?
1 jajko
3 pomidorki
1 kromkę chleba
od poniedziałku szukam dodatkowego źródła dochodu 🙂
niby Nadia, a jednak Barbara…
prowadzę Nadię do przedszkola
milczy… i myśli…
nagle:
– mamo, a co to są te kulki z ziemi?
– jakie kulki?
– no nie wiem jak to się nazywa! – denerwuje się
– to powiedz mi coś jeszcze! jakie one są?
– no takie z ziemi! normalne! – denerwuje się jeszcze bardziej
– nie wiem… kamienie?
– nie! takie z ziemi! odkopane! – czarne chmury zbierają się nad nami 😉
myśl, matko, myśl!
– aaaa… węgiel?
– tak! o to mi chodziło!
wychodzi słońce, opada kurtyna 🙂
skromność ponad wszystko!
odwiedza nas jedna z przyszywanych cioć
rozmawia z Nadią
– jaka ty jesteś ładna!
– no
– a jakie masz śliczne włoski! [o fryzurze] mama ci tak zrobiła?
– nie, taka się urodziłam! [o całokształcie, jak sądzę :-)]
na wszystko mam odpowiedź…
– mamo, wiesz, że elfy robią zabawki ze śmieci?
– naprawdę?
– naprawdę! takie tyci, tyci, ale tylko dla małych dzieci… a dla większych robią takie o grubości mrówki i o wysokości dwóch belek
– jakich belek?!
– no, normalnie! drewnianych!
– ale belki mogą być różne
– no to je skrócimy piłą!
mandarynki
– mamo, obierzesz mi mandarynkę?
– obiorę
– dzięki…. o, już jest jedna! dobrze! i pracuj tak dalej!
oddala się do swoich zajęć 🙂
po chwili wraca
– o, ale trzy to za mało! chciałbym jeszcze… cztery…
– Kacper!
– cztery, cztery. a jak będziesz marudziła to dołożę ci jeszcze jedną
fajny gość
dzieci dostały prezenty od Mikołaja
ucieszyły się, pobawiły
Kacper sięga po mandarynkę, którą też mu przyniósł Mikołaj 🙂
Bob: obrać ci?
Kacper: dam sobie radę
męczy się z mandarynką jakieś 20 minut, z pokoju słychać posapywania, “no kurde” i inne takie 🙂
w końcu obiera, zjada i wkracza do kuchni:
– wiesz, tato, ten Mikołaj to fajny gość, ale z tymi mandarynkami to przegiął
historia Mikołaja – wersja turbo
nie będzie mnie w weekend, więc uprzedzam dziecko:
– Kacper, jutro na treningu będzie Mikołaj, tatuś was tam zawiezie i dostaniecie z Nadią paczki od Mikołaja
– super, mamo!…. (a po chwili) ja będę obserwował czy to są czary czy na prawdziwo….
– co?
– no to, że Mikołaj daje prezenty… myślę, że nie ma czarów na świecie, ale Mikołaj ma taką moc, dostał ją na początku świata, jak walczył z tymi złymi… no wiesz, z tymi ludźmi, co już wyginęli… to było baaardzo dawno temu… i dlatego on jest taki stary, i jako jedyny ma takie czary…